Przykład: ABSTRAKT: przykład: W cyfrowych utworach literackich, zbudowanych na programistycznym i programowalnym podłożu, elementy werbalne sąsiadują z wizualnymi, audialnymi i kinetycznymi. Klamrą, która spaja wszystkie te całostki z kontekstem, w którym dochodzi do ich uporządkowania, jest nadbudowująca się nad wieloznakową powierzchnią warstwa performatywna. Tworzą ją ciągi aktemów: jednostek działania odbiorcy i kodu, które wyznaczają dodatkowy semiotyczny kod określający samą zasadę dzieł interaktywnych. W niniejszym artykule rozbudowuję refleksję nad aktemem (zapoczątkowaną w wystąpieniu Jimiego Rosenberga uznawanym za klasyczne na polu teorii hipertekstu) na przykładzie polskiej literatury cyfrowej: hipertekstowej adaptacji Rękopisu znalezionego w Saragossie oraz – przede wszystkim – na przykładzie cyberpoetyckiego utworu rozstrzelam krew Łukasza Podgórniego.

To aktemy i tworzone przez nie pole działań stanowią trzon "dzieła" interaktywnego, spychając na plan dalszy – zwłaszcza w utworach poetyckich - klasyczne strategie znaczeniotwórcze, ze znaczeniem poszczególnych słów włącznie. Ważniejsze od nich (lub przynajmniej uprzednie wobec nich) w przywołanym w artykule wierszu rozstrzelam krew są przejawy odautorsko sterowanej aktywności czytelnika.

To aktemy i tworzone przez nie pole działań stanowią trzon "dzieła" interaktywnego, spychając na plan dalszy – zwłaszcza w utworach poetyckich - klasyczne strategie znaczeniotwórcze, ze znaczeniem poszczególnych słów włącznie. Ważniejsze od nich (lub przynajmniej uprzednie wobec nich) w przywołanym w artykule wierszu rozstrzelam krew są przejawy odautorsko sterowanej aktywności czytelnika.

tabela przypisy

paragraf

przypis, adres bib