STRESZCZENIE: Badaniom poddano formy przekładu cyfrowego: digitalizację (w najmniejszym stopniu) oraz przekład hipertekstowy – tu zaś w szczególności adaptację digitalną (przekład tekstu linearnego na hipertekst oraz przekład hipertekstu jednego języka na inny język) oraz przekłady struktur. Na materiale konkretnych hipertekstów literackich analizie i charakterystyce poddano zabiegi tekstowe stosowane w sytuacji digitalnej translacji literatury. Ukazano problemy (w sferze semantyki tekstu) przed jakimi staje autor takiego przekładu. Celem badań było ustalenie, czy (a jeśli tak, to w jaki sposób i w jakiej mierze) zmiana formy medialnej – z tradycyjnej książki na przestrzeń wirtualną, zmiana systemu semiotycznego – ze słowa drukowanego na system wieloznakowy, wykorzystujący ruch, dźwięk i interaktywność a także przekształcenie czytelnika w użytkownika rzutują na ontyczność utworu literackiego. Analizie poddano też etapy cyfrowej translacji oraz jej specyfikę. Translacja w warstwie wizualnej, operacyjnej (interfejsu) oraz w warstwie kodu (na poziomie programistycznym) i między kodami dowodzi, iż przekład hipertekstowy jest działaniem na zdarzeniach a nie zaś przedmiotach tekstowych. Przekład hipertekstowy jest wielopłaszczyznową transformacją tekstu przebiegającą na wielu poziomach równolegle (na płaszczyźnie semiotycznej, technologicznej, kulturowej).
